Çevre; insanların ve diğer canlıların hayatları boyunca ilişkilerini sürdürdükleri ve karşılıklı olarak etkileşim içinde bulundukları fiziki, biyolojik, sosyal, ekonomik ve kültürel ortamdır.

Bir başka ifade ile çevre, bir organizmanın var olduğu ortam yada şartlardır ve yeryüzünde ilk canlı ile birlikte var olmuştur. Sağlıklı bir yaşamın sürdürülmesi ancak sağlıklı bir çevre ile mümkündür. Bir ilişkiler sistemi olan çevrenin bozulması ve çevre sorunlarının ortaya çıkması, genellikle insan kaynaklı etkenlerin doğaldengeleri bozmasıyla başlamıştır.

İnsan yaşamı çeşitli dengeler üzerine kurulmuştur. İnsanın çevresiyle oluşturduğu doğal dengeyi meydana getiren zincirin halkalarında meydana gelen kopmalar, zincirin tümünü etkileyip, bu dengenin bozulmasına sebep olmakta ve çevre sorunlarını oluşturmaktadır.

Her canlının biri cansız, diğeri canlı olmak üzere iki çevresi vardır. Canlı çevre, canlı ile aynı fiziksel alanı paylaşan ve canlıyı direk yada dolaylı olarak etkileyen tüm diğer canlılardır. Örneğin ormandaki bir tavşanın canlı çevresi sadece tavşanlar olmayıp, ormanda bulunan diğer bitkisel ve hayvansal organizmalar, ormanda yaşayan ve avlanan insanlar da onun canlı çevresidir.

Cansız çevre canlıların içinde veya üzerinde yaşantılarını sürdürdükleri kaya, su gibi somut ortamlardır. Bunun dışında iklim elemanları, su ve toprağın fiziksel, kimyasal özellikleri cansız çevreyi oluştururlar. Çevre tanımı yanlız insan açısından ele alındığında; insanın diğer insanlarla olan ilişkiler sürecinde birbirleri üzerinde etkin olması ve insanın kendi dışında ki tüm canlı ve cansız varlıklarla olan ilişkilerini kapsar.

Çevreyi, niteliğine göre fiziksel ve toplumsal çevre olmak üzere iki ana başlık altında incelemek mümkündür. Çevre mekansal boyutlara göre ele alınması durumunda, yerel, bölgesel, ulusal ve uluslararası boyutlarda düşünülebilir. Canlıların içinde yaşadığı varlığını, özelliğini ve niteliğini fiziksel olarak algıladığı ortama fiziksel çevre denir. Fiziksel çevre doğal çevre (dağ, deniz, göl vb.) ve yapay çevre (şehir, kasaba, baraj vb.) olarak ikiye ayrılabilir.

Oluşumunda insanın etkisi olmadığı çevreye doğal çevre, insanın kendi amaçları doğrultusunda değiştirmiş olduğu çevreye ise yapay çevre denir. İnsanın doğayı kendi istekleri doğrultusunda değiştirmesi, doğal çevreden bahsetmeyi güçleştirmektedir. Örneğin bir yol inşa ederek cansız çevre üzerinde etkili olurken, geniş alanlarda buğday tarımı yaparak canlı çevreyi değiştirmektedir.

Bu nedenle yapay çevre yaratılmış olduğu dönemdeki toplumun bilgi, teknoloji ve toplumsal değerlerini yansıtır. İnsanların ekonomik, toplumsal ve siyasal ilişkilerinin tümüne toplumsal çevre denir ve insanların birbirleriyle olan resmi olmayan tüm ilişkileri toplumsal çevreyi oluşturur. Bu anlamda toplumsal ve fiziksel çevre birbirini tamamlayan iki kavramdır.

Çevreyi mekan açısından ele aldığımızda coğrafi sınırlar önem kazanır ve yerelden küresele uzanan mekan boyutları vardır. Organizmanın doğal olarak yaşadığı mekana ise habitat denir. Habitat bir türe ait birey veya populasyonun arandığında bulunduğu yer olup, bir başka deyişle onun adresidir. Organizmanın adaptasyonu, fizyolojik tepkileri ya da öğrenilerek kazandığı davranışlarından doğan haline ekolojik niş denir ve kısaca niş organizmanın ekosistemdeki işidir.

Çevreyi korumak için, en azından bireysel olarak yapılabilecek bir takım önlemler bulunmaktadır. Bir miktar fedakarlık gösterilerek yapılması geleceğimizin temini olan birkaç önlem aşağıda yer almaktadır:

• Çöpler, çöp poşetinin ağzını sıkıca bağlandıktan sonra çöp kutusuna atılmalıdır.
• Ormanlar korunmalıdır.
• Ağaçlara zarar verilmemelidir.
• Çimlerin üzerinde ateş yakılmamalıdır.
• Hayvanlara zarar vermekten kaçınılmalıdır.
• Denizler kirletilmemelidir.
• Evcil hayvanların atıkları temizlenmelidir.
• Çevremiz sahiplenmeli, değeri ve önemi çocuklara öğretilmeli, büyüklere anlatılmalıdır.
• Enerji tasarrufu yapılmalıdır.
• Biten piller pil kutusuna atılmalıdır.
• Piknikten sonra ateş söndürülmeli ve asla yerde çöp bırakılmamalıdır.
• Kağıt, teneke, cam, pil gibi geri dönüşümü olan maddeler geri dönüşüm kutularına atılmalıdır.

1. Bir şeyin yakını, dolay, dolayı, etraf.

adj. environmental, ecological, ambient
n. contour, surroundings, environment, premises, adjacencies, ambiance, ambience, purlieus, neighborhood, neighbourhood [Brit.], vicinity, circumference, perimeter, atmosphere, ambit, circle, climate, compass, domain, entourage, girth, milieu, monde

İnsanı bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duyguya sevgi denilmektedir.

Sevgi denildiğinde genellikle akla ilk önce, iki karşı cins arasındaki duygusal çekim gelmekteyse de, aslında sevgi, yöneldiği hedefe (sevgiliye duyulan sevgi, Allah sevgisi, vatan sevgisi, ebeveyne duyulan sevgi, çocuğa duyulan sevgi vs.) ve biçimlerine bağlı olarak büyük bir çeşitlilik göstermektedir.

Sevgi kavramı insanların bakış açısına göre değişiklik gösterir. Bazıları için dünyanın en güzel duygusudur sevgi, bazıları için aşk ve kadın, bazıları içinse yaşama tutunma sebebidir sevgi. Sözlüklere baktığınız zaman sevgi; ilgi göstermeye yönelten duygu olarak tanımlanır. Belirli bir kalıbı yoktur sevginin, çünkü aklınıza bile gelemeyecek kadar anlamı barındırır sevgi kavramı. Gibi karşı eşini sever, kimisi yemeği, kimisi de sporu sever mesela..

Sevginin sonucu olarak gösterilen tepkilerin bir kısmı benzerlik gösterse de (bağılılık, ilgi, meyil, hayranlık, düşkünlük vs.) bazıları da kişiye özeldir, onlar bilinemez. Dünya üzerinde meydana gelen her şey aslında sevginin birer ürünüdür. Aile sevgisi, para sevgisi, kadın sevgisi, varlık sevgisi.. vs. saymakla bitmez. Yani aklımıza gelebilecek her şey aslında sevgi nedeniyle oluşmuştur. Temelinde bir şeye duyulan sevgi vardır.

Kulağın zevki, duyduğu güzel seslerdir. Burnunki güzel kokulardır. Dilin zevki, yiyip içtiği şeylerin tadıdır. Dokunma duygusunun, tutmanın zevki, yumuşaklık ve zevki okşayan şeylerdir. İşte duyularla anlaşılan bu şeyler, hoşa gittikleri için sevilir. Beş duyunun hiçbiri ile anlaşılmayan sevgi de vardır. Altıncı bir duyu ile bilinir. Beş duyu ile elde edilen zevkte hayvanlar da ortaktır.
İnsanın kalb gözü, baştaki gözden daha kuvvetlidir. Aklın anladığı güzellik, gözün gördüğünden daha büyüktür.

Sevgi, insanları birbirine yaklaştıran ve içsel olarak bağlayan doğal bir ruhsal eğilim, etkin bir güçtür. Güven, dostluk, bağlanma, sempati, şefkat gibi duygu ve eğilimlerin temelinde de sevginin büyük katkısı vardır. Sevginin zıddı nefrettir. Nefret; bir kimseye karşı duyulan kin, öfke, düşmanlık, kıskançlık gibi duygu ve eğilimlerden oluşur. Nefret, bir sevgisizlik durumu olup kişileri birbirinden koparan ve uzaklaştıran bir etkiye sahiptir.

Sevgi bir şeyden zevk almayı, hoşnut ve memnun olmayı ve onu güzel görmeyi sağlar. Sevgi tek başına bir duygu olmakla birlikte, sevgi nesneleri çok ve çeşitlidir. Sevgi, canlı-cansız tüm varlığı kapsar. Benlik sevgisi, anne-baba sevgisi, eş sevgisi, çocuk sevgisi, arkadaş sevgisi, vatan sevgisi, tabiat sevgisi, Allah sevgisi, bunların başında gelir. Sevgide iki bireyi birbirine yaklaştırma ve bütünleştirme gücü vardır.

Sevgi ilgiyi, ilgi de iyilik etmeyi gerektirir. Sevgi, kişiyi ayrılık ve yalnızlık duygusundan kurtarır. Kendi varlık bütünlüğünü ve bireyselliğini yitirmeden başkalarının varlığında bir ve bütün olmayı mümkün hale getirir. İnsanlar arasında barış, uzlaşma, hoşgörü, yardımseverlik, fedakarlık gibi olumlu değer ve davranışların gelişmesine kaynak oluşturur. Sevgi, sevilen şeye değer ve önem katar. Bir insan bir başkasına sevgi ile yaklaşırsa ona değer veriyor ve onu önemsiyor demektir.

İnsan değer verdiği bir şeyi ya da kimseyi kolayca gözden çıkarmaz; onun ufak tefek bazı kusur ve hatalarını görmezden gelir. Onu dost ve yakını olarak kabul eder. Sevgi yokluğu, korku ve nefreti harekete geçirir. Sevilmeyen kişiler, kendisinden zarar görülebilecek, dolayısıyla korkulması ve uzaklaşılması gereken kişiler olarak algılanır. Korku ve nefret duyulan kimseler düşman olarak algılanır, ondan hoşlanılmaz, olumsuz yönleri, hata ve kusurları abartılır, ondan uzaklaşılır ve kaçılır ya da acımasız bir şekilde onunla mücadele edilir.

Ödevin ve yasağın ötesinde sevgi, zorlamayla olmayan, sevinçli bir kendiliğindenliktir. Bu yüzden de sevgi iyiliğin kendisidir. Sevgiyle yapılan şey, ne zorlama dolayısıyla ne de ödevle yapılabilir. Sevgi var olduğunda, hiç zorlamadan, yol açacağı şeyi yapmaya bizi mecbur eder. Sevgi bir buyruk değil, bize rehberlik eden ve bizi aydınlatan bir idealdir. Sevgi her erdemin başı ve sonudur.

1. İnsanı bir şeye ya da bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygu.

Yurt sevgisi. Evlat sevgisi.
...çıplak ayaklarına merhametle değil, sevgiyle baktım.
- Sait Faik Abasıyanık
Sevgi ve dostluk şu dünyada o kadar az bulunan şeyler ki.
- H. Taner

n. affections, love, affection, sympathies, compassion, attachment, dearness, fondness, sympathy, piet

1. Erdemli olma durumu, faziletlilik.

virtuousness, virtue faziletlilik

1. Ahlakın övdüğü iyilikçilik, yiğitlik, alçakgönüllülük, doğruluk gibi niteliklerin genel adı, fazilet.
2. İnsanın ruhsal yetkinliği.

Spor, alçak gönüllülük gibi bir erdem aşılar sporcuya.
- N. Cumalı
O zaman çoluk çocuğa gösterebileceğimiz erdem örnekleri çoktu.
- H. Taner

n. virtue, Grace, merit

1. Verimlilik, gürlük, ongunluk, bereket.

2. Artma, çoğalma.

3. Manevi haz, mutluluk, iç huzuru.

4. Arapça, taşmayı ifade eder.

1. Durgunluk, dinginlik, hareketsizlik.
2. Erinç, huzur, rahat.
3. Dinme, yatışma.

1. Uyum, armoni, harmoni.
2. Uyuşma, anlaşma.
3. Çalgılı eğlence, alaturka müzik.

Sesi alaylı bir ahenkle kadının kulaklarına çarptı.
- M. C. Kuntay

adj. unison
n. unity, accord, congruity; harmony, pleasing combination of tones (Music), rhythm, tune, chime, cadence, coherence, coherency, concert, concinnity, concordance, congruence, consonance, echo, euphony, symmetry, symphony
Köken: Farsça